Ελαιόλαδο.
Περιέχει μονοακόρεστα και πολυακόρεστα λιπαρά, τα οποία βοηθούν να
διατηρείται στα σωστά επίπεδα η χοληστερόλη. Είναι καλύτερα να
χρησιμοποιείται ωμό στις σαλάτες ή να προστίθεται στα όσπρια αφού
μαγειρευτούν, αλλά ακόμα και στο τηγάνισμα υπερέχει του καλαμποκέλαιου
και του ηλιέλαιου. Είναι αθώο όσων όσον αφορά τον καρκίνο σε αντίθεση με
το καλαμποκέλαιο, που έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε λιπαρά οξέα ω-6, τα
οποία ενισχύουν την δημιουργία όγκων. Επίσης είναι πλούσιο σε βιταμίνη Ε
και προστατεύει από την οστεοπόρωση.
Το σκόρδο και το κρεμμύδι, πλούσια σε θειούχα αλλυλίου, περιορίζουν την παραγωγή καρκινογόνων χημικών στοιχείων. Ακόμα και μια μικρή ποσότητα σκόρδου επηρεάζει πολύ τον μεταβολισμό. Για να σχηματιστούν, όμως, οι ενώσεις αυτές, το σκόρδο πρέπει να ψιλοκοπεί και να μείνει στο φαγητό για 10 περίπου λεπτά. Το ξηρό σκόρδο είναι πολύ αποτελεσματικό.
Το κουνουπίδι, το μπρόκολο και το λάχανο έχουν παρόμοια δράση. Επίσης, τα φλαβονοειδή που περιέχει το κρεμμύδι και οι πολυφαινόλες που περιέχει το σκόρδο προστατεύουν την καρδιά.
Τα σταφύλια, οι σταφίδες, και το κόκκινο κρασίείναι πλούσια σε ένα αντιοξειδωτικό που λέγεται ρεσβερατρόλ, το οποίο, σε πειράματα που έγιναν πάνω σε ποντίκια, περιόρισε την εμφάνιση καρκίνου του δέρματος κατά 88 %. Το σταφύλι έχει υψηλή περιεκτικότητα σε μαγνήσιο. Τα μαύρα σταφύλια είναι πλούσια σε σίδηρο. Οι σταφίδες, επίσης αποτελούν πολύτιμο αντιαναιμικό.
Ντομάτα. Περιέχει την λυκοπένη, τη χρωστική ουσία η οποία της δίνει το κόκκινο χρώμα της και προστατεύει τον οργανισμό από την οξείδωση. Οι άγουρες ντομάτες έχουν λιγότερη λυκοπένη. Το μαγείρεμα, ωστόσο, την απελευθερώνει. Μη διστάσετε, λοιπόν, να απολαύσετε την σάλτσα ντομάτα, που είναι οικεία στην Ελληνική κουζίνα. Το 1995, σε μια έρευνα πάνω σε 48.000 άντρες, ερευνητές του Χάρβαρντ διαπίστωσαν ότι αυτοί που έτρωγαν 10 μερίδες σάλτσα ντομάτας την εβδομάδα αντιμετώπιζαν κατά 50 % μικρότερο κίνδυνο να προσβληθούν από καρκίνο του προστάτη.
Αγκινάρα. Από την αγκινάρα τρώγεται το τρυφερό μέρος των φύλλων και η καρδιά, η οποία είναι πλούσια σε ασβέστιο και σίδηρο. Οι αγκινάρες περιέχουν, επίσης, βιταμίνες Α και C.
Καρότο. Είναι άριστο τονωτικό του οργανισμού και βάση για αντικαρκινικές δίαιτες. Εξαιρετικά γευστικό και θρεπτικό όταν συνδυάζεται σε χυμό με μαϊντανό, σέλινο και μαρούλι.
Λάχανο. Περιέχει πολλά μεταλλικά στοιχεία. Είναι πλούσιο σε ασβέστιο και κάλλιο και, επίσης, περιέχει χλώριο, ιώδιο, φώσφορο, νάτριο και θείο. Είναι αποτελεσματικό κατά της δυσκοιλιότητας.
Μήλο. Περιέχει 50 % περισσότερη βιταμίνη Α από το πορτοκάλι, που προφυλάσσει από τα κρυολογήματα και συντελεί στην ανάπτυξη. Τα μήλα ενδείκνυνται για την υπόταση και την αρτηριοσκλήρωση.
Πορτοκάλι. Γνωστότατο ως πηγή βιταμίνης C. Τα πρώιμα πορτοκάλια είναι πλουσιότερα σε μεταλλικά στοιχεία. Πρέπει να τρώγοντα αμέσως, μόλις αφαιρεθεί η φλούδα τους, επειδή η βιταμίνη C καταστρέφεται με την έκθεση στον αέρα. Τα εσπεριδοειδή είναι πλούσια σε νάτριο μόνο όταν έχουν ωριμάσει φυσικά.
Άγρια χόρτα. ( ραδίκια, σέσκουλα, λάπαθο κλπ ). Είναι πλούσια σε ασβέστιο, σίδηρο και μαγνήσιο. Έχουν , επίσης, έντονη αντιοξειδωτική δράση.
Σπανάκι. Όπως και τα λαχανάκια Βρυξελλών, είναι πλούσιο σε βιταμίνη Κ, η οποία ενισχύει την περιεκτικότητα των οστών σε μεταλλικά στοιχεία.
Όσπρια. Οι φακές, τα ρεβίθια, η φάβα είναι πλούσια σε πρωτεΐνες και υδατάνθρακες, σε ίνες και σίδηρο, ενώ είναι απαλλαγμένα από λίπος.
